Από την κατάργηση των ΜΑΤ μέχρι την επέκταση του τρομονόμου, δύο μνημόνια δρόμος.
Επειδή, όπως έχουμε ξαναπεί και ξαναγράψει, Μνημόνιο δεν σημαίνει μόνο λιτότητα και οικονομικά μέτρα εις βάρος της εργατικής τάξης, αλλά και καταστολή, περιορισμός δικαιωμάτων και της Δημοκρατίας.
Τελευταίο «κρούσμα» αποτελούν δύο τροπολογίες που έχουν τεθεί εδώ και λίγες μέρες προς δημόσια διαβούλευση σε άσχετο νομοσχέδιο, οι οποίες αν τελικά περάσουν από τη Βουλή θα φέρουν την επέκταση του λεγόμενου τρομονόμου και στο δημόσιο λόγο.
Λίγες μέρες μετά την επίθεση στον Λουκά Παπαδήμο και την συζήτηση που άνοιξε από τα «παπαγαλάκια» περί ηθικών αυτουργών, η κυβέρνηση αποφάσισε να πάρει τα μέτρα της…
Ειδικότερα, στις 31/05/2017 τέθηκε σε δημόσια διαβούλευση το νομοσχέδιο του υπουργείου Δικαιοσύνης με τίτλο: «Μέτρα Θεραπείας ατόμων που απαλλάσσονται από την ποινή λόγω ψυχικής ή διανοητικής διαταραχής» και λοιπές διατάξεις. Με το προς διαβούλευση κείμενο τροποποιείται το άρθρο 187 του Ποινικού Κώδικα, με δύο νέες παραγράφους στο 187 («περί εγκληματικής οργάνωσης») και τρεις νέες παραγράφους στο 187Α («περί τρομοκρατικής οργάνωσης»), τον «τρομονόμο».
Οι νέες παράγραφοι προβλέπουν ποινές για όποιον «δημόσια με οποιονδήποτε τρόπο» προκαλεί ή διεγείρει σε τέλεση των αδικημάτων που περιγράφονται στο άρθρο 187 και 187Α. Πιο συγκεκριμένα, οι παράγραφοι αυτοί αναφέρουν:
Άρθρο 27 – Τροποποίηση άρθρου 187 Ποινικού Κώδικα
1. Μετά την παρ. 2 του άρθρου 187 του Ποινικού Κώδικα προστίθενται παρ. 2α και 2β ως εξής:
«2α. Όποιος δημόσια με οποιονδήποτε τρόπο προκαλεί ή διεγείρει σε συγκρότηση εγκληματικής οργάνωσης ή ένταξη σε τέτοια, και προκαλεί κίνδυνο τέλεσης των εγκλημάτων αυτών, τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον έξι μηνών.
2β. Όποιος μέσω παροχής οδηγιών, πληροφοριών ή κατευθύνσεων, προκαλεί σε άλλον την απόφαση για συμμετοχή σε συγκεκριμένη εγκληματική οργάνωση, τιμωρείται, αν δεν προβλέπεται βαρύτερη ποινή σύμφωνα με άλλη διάταξη, με φυλάκιση τουλάχιστον έξι μηνών.»
2. Μετά την παρ. 3 του άρθρου 187Α του Ποινικού Κώδικα προστίθενται παρ. 3α, 3β και 3γ ως εξής:
«3α. Όποιος δημόσια με οποιονδήποτε τρόπο προκαλεί ή διεγείρει σε διάπραξη των εγκλημάτων των παραγράφων 1 και 4 του παρόντος, και προκαλεί κίνδυνο τέλεσής τους, τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον έξι μηνών, αν η πράξη δεν τιμωρείται βαρύτερα σύμφωνα με άλλη διάταξη.
3β. Όποιος μέσω παροχής οδηγιών, πληροφοριών ή κατευθύνσεων, προκαλεί σε άλλον την απόφαση για συμμετοχή σε συγκεκριμένη τρομοκρατική οργάνωση ή για τέλεση ορισμένης τρομοκρατικής πράξης, τιμωρείται, αν δεν προβλέπεται βαρύτερη ποινή σύμφωνα με άλλη διάταξη, με φυλάκιση τουλάχιστον έξι μηνών αν η προς εκτέλεση πράξη συνιστά κακούργημα και με φυλάκιση ως δύο έτη αν η προς εκτέλεση πράξη συνιστά πλημμέλημα.
3γ. Με τις ποινές της προηγούμενης παραγράφου τιμωρείται όποιος με οποιονδήποτε τρόπο εκπαιδεύει άλλον στην κατασκευή ή χρήση εκρηκτικών, πυροβόλων ή άλλων όπλων, επιβλαβών ή επικίνδυνων ουσιών ή άλλων ειδικών μεθόδων ή τεχνικών ενόψει της διάπραξης του εγκλήματος της παραγράφου 1 του παρόντος, αν η πράξη δεν τιμωρείται βαρύτερα σύμφωνα με άλλη διάταξη.
Πριν από λίγες ώρες, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης έφυγε από τη ζωή - κάτι που πολλοί θεωρούσαν αδύνατο, αφού καμιά δεκαετία πριν, εκεί γύρω στα 90 του, όταν και τον βλέπαμε να κάνει μακροβούτια στη θάλασσα, είχαμε πειστεί βαθιά πως θα ζήσει για πάντα.
Τελικά, έζησε 99 χρόνια, τα εβδομήντα σχεδόν εκ των οποίων, με μικρότερη ή μεγαλύτερη εμπλοκή στα πολιτικά δρώμενα της χώρας.
Σίγουρα, το μάκρος του πολιτικού του βίου καθιστά απαγορευτικό οποιοδήποτε αφορισμό. Σε ένα χρονικό διάστημα που κρατάει όσο δύο γενιές, ο οποιοσδήποτε έχει κάνει λάθη και μπορεί να επικριθεί ακόμα κι από τους κοντινότερους του ιδεολογικά.
Τα πεπραγμένα του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη είναι γνωστά, οπότε ο καθένας μπορεί να έχει την άποψη του.
Αυτό που έχει αξία να τονιστεί είναι πως ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης «έφυγε» απολύτως δικαιωμένος. Όσο επηρέασε ο Ανδρέας Παπανδρέου την Ελλάδα στη δεκαετία του '80, τόσο την επηρέασε ο Μητσοτάκης τα τελευταία 15 χρόνια. Το αποτύπωμα του, βεβαίως, δεν έχει να κάνει με το πόσο ήταν στο τιμόνι της χώρας - από τα τρία χρόνια της κυβέρνησης του στις αρχές της δεκαετίας του '90, σίγουρα αδικείται.
Πρέπει όπως να νιώθει δικαιωμένος, διότι αυτό που επιχείρησε να εισάγει στην Ελλάδα πριν από σχεδόν τρεις δεκαετίες (τον νεοφιλελευθερισμό, που είχε ήδη ηγεμονεύσει στις ΗΠΑ και στη Μεγάλη Βρετανία), αυτή τη στιγμή, θεωρείται δόγμα, πλαίσιο και απόλυτη συνθήκη.
Ιδιωτικοποιήσεις ΔΕΚΟ, ξεπούλημα ακίνητης περιουσίας, «πάγωμα» ή «ψαλίδι» στους μισθούς, διόγκωση δημόσιου χρέους, κρατικοδίαιτη ιδιωτική πρωτοβουλία, πλειοδοσία στον πατριωτικό λόγο και μειοδοσία στον πατριωτισμό, άγρια καταστολή, πολιτικοί τυχοδιωκτισμοί και κομπρεμί - στην Ελλάδα, έχουμε μπει στη χρονομηχανή και δεν το έχουμε καταλάβει.
Φρόντισε και ο ΣΥΡΙΖΑ γι' αυτό. Παγιώνοντας το "ΤΙΝΑ" της - αγαπημένης του Μητσοτάκη - Μάργκαρετ Θάτσερ, εδώ και δύο χρόνια σχεδόν, προσπαθεί να μας πείσει ότι δεν υπάρχει άλλη λύση. Όχι δηλαδή απλώς να μας απογοητεύσει, να μας αποθαρρύνει ή να μας αποστρατεύσει, αλλά και συμβάλλει στο να καθιερωθεί ο μνημονιακός νεοφιλελευθερισμός ως καθεστώς. Κι αν φτάνει να αντιβαίνει ακόμα και στο ίδιο το αστικό Σύνταγμα, ε ας αλλάξει και αυτό!
Ο ΣΥΡΙΖΑ επέλεξε να υιοθετήσει αυτό το δόγμα, με αντάλλαγμα τη διατήρηση του στην εξουσία βραχυπρόθεσμα και την καθιέρωση του ως έναν από τους δύο πόλους του νέου δικομματισμού μεσοπρόθεσμα. Και για να βεβαιωθεί πως θα μπορεί να πλαγιοκοπεί και το αμιγώς δεξιό ακροατήριο, όπως κάθε πόλος του δικομματισμού πρέπει να μπορεί να κάνει (δηλαδή, να διεμβολίζει τον αντίπαλο), έχει τον Πάνο τον Καμμένο και τον Προκόπη τον Παυλόπουλο ως εξαπτέρυγα που μόνο που δεν φαρμακώθηκαν για τον θάνατο του Μητσοτάκη.
Ζούμε σίγουρα ξανά μια νέα περίοδο δικομματισμού υπό εκκόλαψη, που πάει να παγιωθεί. Αλλά σε αυτή την παρτίδα δικομματισμού, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης έχει ήδη πάρει την εκδίκηση του από τον Ανδρέα Παπανδρέου - έστω και υστερόχρονα. Σαν έναν προπονητή που απολύεται από την ομάδα του, αλλά το ποδόσφαιρο που προτείνει γίνεται τόσο κυρίαρχο που καταλήγουν να το παίζουν οι περισσότεροι.
ΥΓ: κάθε δόγμα χρειάζεται τους προφήτες του. Για τον ελληνικό νεοφιλελευθερισμό, τέτοιοι ήταν ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, ο Ανδρέας Ανδριανόπουλος και ο Στέφανος Μάνος. Αλλά χρειάζεται και τους ανόητους του. Τέτοιος ήταν, είναι και θα είναι ο Σταύρος Θεοδωράκης: χρειάζεται σπάνια δεξιότητα να στέκεσαι γελοίος ακόμα και μπροστά στο θάνατο.
Μία ακόμα "επιτυχημένη" συμφωνία έρχεται στη ελληνική Βουλή με σκοπό να συνεχιστούν οι πολιτικές λιτότητες που επιβάλλονται στην ελληνική κοινωνία τα τελευταία 7 χρόνια.
Μέτρα που περιλαμβάνουν μείωση των συντάξεων, νέες φορολογικές ρυθμίσεις, τη συνέχιση του ξεπουλήματος συμπεριλαμβάνοντας προθέσεις "αναδιάρθρωσης" των ΟΑΣΘ και άλλων αστικών συγκοινωνιών, επεκτείνοντας ταυτόχρονα το καθεστώς εποπτείας τόσο από πλευρά ΔΝΤ, όσο και από πλευρά Γερμανίας. Κι όλα αυτά ώστε να κριθεί η πορεία και η αξιολόγηση της κυβέρνησης και της ελληνικής οικονομίας.
Δεν είναι δύσκολο να καταλάβουμε ότι όλα τα παραπάνω και τα πολλά περισσότερα που περιέχονται στη συμφωνία πρόκειται για μέτρα που πέφτουν στις πλάτες των εργαζομένων και των ανέργων αυτής της χώρας, κι όχι του εγχώριο και διεθνές κεφαλαίου που αντίθετα θα συνεχίζει να θησαυρίζει απ' την όξυνση της κρίσης.
Ας σταθούμε, όμως, στο λόγο που γίνεται για τις απεργιακές κινητοποιήσεις που έλαβαν και θα λάβουν χώρα. Πολλοί και πολλές σπεύδουν να επισημάνουν πως πρόκειται για ακόμα μία απεργία που καλέσαν οι ΓΣΕΕ- ΑΔΕΔΥ, ως το πλείστο απ' τα καθήκοντα τους στην υπεράσπιση των εργασιακών δικαιωμάτων, για να αποδείξουν απλά και μόνο το λόγο ύπαρξης τους, σε μία περίοδο "νηνεμίας". Και θα συμφωνήσουμε. Θα συμφωνήσουμε επίσης πως σε μεγάλο βαθμό, πολύ πιθανό, να πρόκειται για μια απεργία "φούσκα" και απροετοίμαστη.
Παρόλα αυτά, αξίζει όσες και όσοι παλεύουν για μια άλλη κατάσταση, να μην επικεντρώνουν εκεί, και μόνο, την κουβέντα αυτή. Ας τα πιάσουμε ένα-ένα:
1) Η περίοδος των μεγάλων απεργιών και των πλατειών μπορεί να βρίσκεται πίσω μας και να μας έχει αφήσει μεγάλες παρακαταθήκες για το πως πρέπει να παλεύουμε κι χαρακτηρίζονταν από μεγάλη μαχητικότητα και νέες μορφές αγώνα που συμπεριελάμβανε πολλά από τα πληττόμενα κομμάτια της ελληνικής κοινωνίας. Όλα τα παραπάνω βρήκαν ως πολιτικό εμπνευστή τον ΣΥΡΙΖΑ και γι' αυτό τον έφεραν και στην εξουσία.
2) Απ' την συνθηκολόγηση του ΣΥΡΙΖΑ και έπειτα, όπου κυρίευσε η απογοήτευση, έχει μπει πολύ νερό στο αυλάκι, της οργανωμένης απάντησης ενάντια στα μνημόνια και τις ευρωπαϊκές ελίτ που τα επιβάλλουν. Η προσφυγική κρίση αποτέλεσε και αποτελεί συγκροτητικό πυρήνα αντίστασης και οργάνωσης της αλληλεγγύης, που αντιστέκεται στις λογικές τόσο του φασισμού που παλεύουν να επιβληθούν στην ελληνική κοινωνία, όσο και στην αντίσταση απέναντι στις πολιτικές που γεννάν τον πόλεμο και τους πρόσφυγες.
Επίσης, οι εστίες αγώνα έξω από τα ειρηνοδικεία σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Ηράκλειο κι αλλού έχουν συμβάλλει σε μεγάλο βαθμό στην υπεράσπιση της εργατικής κατοικίας κατά την απελευθέρωση πλειστηριασμών που λαμβάνει χώρα και έχουν δημιουργήσει πυρήνες αντίστασης απέναντι στην προσπάθεια των τραπεζών να ξεχρεώσουν με τον πιο βάναυσο τρόπο, παρά τις πολλαπλές τους ανακεφαλαιοποιήσεις.
3) Οι προσπάθειες που γίνονται για την οργάνωση των ανέργων και των εργαζομένων σε μαχητικά συνδικάτα και μορφές αγώνα, είναι εδώ και αξίζουν την περαιτέρω ενδυνάμωση τους, ώστε να μπορέσουν να καλλιεργήσουν μια δυναμική αίσθηση συλλογικότητας που έχουν ανάγκη οι εργαζόμενοι της χώρας για να ξεφύγουν από τον κύκλο της επισφάλειας και της ανέχειας αποφεύγοντας τη στυγνή αποδοχή της εργασιακής πραγματικότητας.
Όλα τα παραπάνω δεν μπορούν να υπάρξουν απλά και μόνο ως μια επανάληψη κάποιας κασέτας, και όποιος/α το επιδιώκει αυτό ως στρατηγική, μάλλον αποτελεί και στρατηγική που σύντομα θα ναυαγήσει.
Υπάρχουν νέα επίδικα που θα πρέπει να εμφυσήσουν τους αγώνες που θα ανοιχτούν το επόμενο διάστημα μπροστά μας. Που θα μαθαίνουν από τους αγώνες τους παρελθόντος και θα απαντάνε στα σημερινά προβλήματα.
Κι αυτό θα συνεχίσει να αποτελεί το μοναδικό μας χρέος.
Την Πέμπτη 18/5 συμμετέχουμε στην κινητοποίηση στην Πλ. Συντάγματος στις 7μμ την ώρα ψήφισης των μέτρων, και στις αντίστοιχεςς κινητοποιήσεις που έχουν καλεστεί πανελλαδικά!
