Η Βούλα Παπαχρήστου κατέκτησε την «κορυφή της Ευρώπης» προχθές, αφού πήρε το χρυσό μετάλλιο στο αγώνισμα του τριπλούν στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Στίβου.
Δυστυχώς, αυτό είναι ένα μετάλλιο που, εντελώς απροκάλυπτα και ποντάροντας στη συλλογική αμνησία, υποδέχθηκε με πανηγυρισμούς η πολιτική και διοικητική ηγεσία του ελληνικού αθλητισμού.
Ότι και να επέλθει στην αγωνιστική ζωή της Βούλας Παπαχρήστου, όσα μετάλλια και διακρίσεις και να πάρει, θα είναι χαραγμένη στη μνήμη μας πάντα ως αυτό που είναι, χωρίς περιστροφές: φασίστρια.
Τα τελευταία χρόνια, στα ελληνικά, αλλά και στα ευρωπαϊκά γήπεδα, πληθαίνουν οι περιπτώσεις αθλητών που βρίσκουν περηφάνια στο να εκδηλώνονται φασιστικά. Και ακόμα χειρότερα, όταν, μέσα στη συνολική άγνοια και αλαζονεία που χαρακτηρίζει αρκετά συχνά τον σύγχρονο αθλητή, «πιάνονται», μετατρέπονται σε ένα ακόμα χειρότερο είδος: αυτού του «παιδιού», που σε μια «άτυχη στιγμή» εκδηλώνεται φασιστικά «για πλάκα» και που «δεν είναι ο ρόλος του να ξέρει από πολιτική».
Είμαστε εντελώς ενάντια στον αθλητή που έχει ρόλο μόνο να τρέχει, να πηδάει, να σουτάρει, να ντριμπλάρει και να παλεύει. Κάθε αθλητής, κάθε άνθρωπος έχει ορισμένα δικαιώματα και υποχρεώσεις που πηγάζουν από αυτά.
Δικαίωμα: να μπορεί να εκφράζει άποψη δημόσια για την κοινωνία που ζει.
Υποχρέωση: να κρίνεται για αυτή την άποψη.
Αντιθέτως, όσοι ψάχνουν να βρουν υπαίτιους για αυτά που ονομάζονται, γενικώς κι αορίστως, «κακώς κείμενα» στον αθλητισμό (την ενδοαγωνιστική και εξωαγωνιστική βία των αθλητών, το ντόπινγκ, τις φασιστικές εκδηλώσεις, κτλ.), ας τους αναζητήσουν στην κοινωνική δομή και ειδικότερα στην αθλητική: εκεί που τα παιδιά, πέρα από φορείς ιδεών που έτσι κι αλλιώς είναι, αποκόβονται από το κοινωνικό σύνολο και μπαίνουν σε μια γυάλα, όπου εκπαιδεύονται να αξιολογούν την χαρά, την ευτυχία, την επιτυχία αποσπασματικά και ποσοτικά. Όλα εκεί ξεκινούν.
Και έχουν τεράστια ευθύνη όσοι τους θωπεύουν, υπερασπίζοντας το «δικαίωμα» τους να είναι αδαείς, επιπόλαιοι και απολίτικοι. ΜΜΕ και αθλητικοί παράγοντες να σκούζουν πρακτικά: «ναι ρε, δεν ξέρει τι της γίνεται, κακό είναι;!;!;». Και έχουν ακόμα μεγαλύτερη ευθύνη οι πολιτικοί αρμόδιοι, που θυσιάζουν τη συλλογική μνήμη για ένα ακόμα μετάλλιο. Γιατί; Μπας και μας κάνει να ξεχάσουμε δέκα χρόνια περιβαλλοντικών και ανθρωπιστικών καταστροφών – ακόμα κι αν μας το φέρνουνε φασίστες;
Όσο για την Παπαχρήστου, το ρατσιστικό «αστειάκι» για το οποίο εκτέθηκε τότε δεν ήταν μια «άτυχη στιγμή», αλλά απολύτως συμβατό με την υπόλοιπη ζωή της: φωτογραφίες με όπλα και φιλίες με χρυσαυγίτες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, σχέση με τον Κασιδιάρη, πρόταση γάμου από τον πρωταθλητή πολεμικών τεχνών πρώην φίλο της στα μπουζούκια, πάτημα συναθλήτριας της με τα καρφιά του παπουτσιού της επειδή της έκανε παρατήρηση, κά. Δεν έχει υπάρξει καμία συγγνώμη, κανένα είδος πραγματικής μεταμέλειας, κανένα είδος αναθεώρησης και κοινωνικής ευαισθησίας από την πλευρά της Βούλας Παπαχρήστου. Ούτε τώρα ούτε τότε. Η μη αυτοκριτική της μετατράπηκε σε «πικρία» για τον τρόπο που αντιμετώπισε τον φασισμό της η Ολυμπιακή Επιτροπή, η «πικρία» σε σιωπή, η σιωπή σε «προσωπικό δράμα» και το τελευταίο σε «απάντηση».
«Απάντηση» σε ποιον; Στους μετανάστες που θεωρούσε «σπιτικό φαγητό» για τα κουνούπια του Δυτικού Νείλου; Ή στην ηγεσία του ελληνικού αθλητισμού, που επιχείρησε να υπερασπίσει προσχηματικά τα ιδεώδη του αθλητισμού τότε ή να συρθεί πίσω από τα μετάλλια και τις επιτυχίες τώρα;
Η τραγωδία των πυρκαγιών στην ανατολική Αττική προκάλεσε σοκ στην ελληνική κοινωνία. Τόσο για την ένταση, την έκταση και το μέγεθος της φυσικής καταστροφής, όσο και για τα δεκάδες θύματα, άνθρωποι και ζώα, που έχασαν εν ριπή οφθαλμού, τη ζωή τους χωρίς να προλάβουν να αντιδράσουν.
Το σοκ, όμως, της ελληνικής κοινωνίας δεν περιορίζεται στα δύο σημεία αυτά. Είναι απίστευτα σοκαριστικά τα όσα αποκαλύπτονται μέρα με τη μέρα για την αδράνεια και την ανευθυνότητα με την οποία οι επίσημες αρχές αντιμετώπισαν το φαινόμενο της πυρκαγιάς τόσο κατά την εξέλιξή του, όσο και μετά το πέρας αυτού.
Και πολύ περισσότερο η μη ανάληψη οποιασδήποτε ευθύνης από τον οποιονδήποτε. Και σε σχέση με αυτό, το σοκ της ελληνικής κοινωνίας, σταθερά και προοδευτικά, δίνει τη θέση του σε αγανάκτηση και σε οργή.
Το κωμικοτραγικό της υπόθεσης είναι πως σοκ υπέστη και η ίδια η κυβέρνηση. Όχι από ευαισθησία για το μέγεθος της τραγωδίας. Ούτε από τις βαριές ευθύνες της που δεν ανέλαβε. Σοκ διότι η τραγωδία, με επίκεντρο το Μάτι, συνέλαβε την κυβέρνηση να χαλαρώνει στο μάτι του κυκλώνα. Κι όπως είναι γνωστό, στο μάτι του κυκλώνα, επικρατεί η απόλυτη ηρεμία σε σχέση με τον υπόλοιπο... κυκλώνα.
Σε μία τέτοια κατάσταση σοκ, όπου ανατράπηκαν όλοι της οι σχεδιασμοί, σε κατάσταση πανικού, βρέθηκε να βάλει κατά πάντων, προβαίνοντας ακόμη και σε περιύβριση νεκρών, κατηγορώντας για το μέγεθος της τραγωδίας ανθρώπους που μόλις είχαν χάσει τη ζωή τους.
Οι φιέστες για μία έξοδο από τα μνημόνια που δεν είναι φυσικά έξοδος φαίνεται να οδηγούνται σε ακύρωση. Το χαρτί πρόωρων εκλογών, στην περίπτωση που η κυβέρνηση δεν έπαιρνε κάποιου είδους αναβολή για τις περικοπές των συντάξεων, κάτι που, τουλάχιστον, βάσει προϊστορίας, δεν φαινόταν να κλίνει σε θετική κατεύθυνση. Κάποιος ανασχηματισμός, που θα ανανέωνε, μόνο στα πρόσωπα, το φθαρμένο κυβερνητικό επιτελείο. Όλα στον αέρα.
Κι η κυβέρνηση, το αυτί της οποίας, τρία χρόνια τώρα, δεν ιδρώνει για τίποτα και για κανέναν λόγο, μπροστά σε όλα τα αντιλαϊκά και νεοφιλελεύθερα μέτρα των προγραμμάτων και των μνημονίων συμφωνίας με τους Θεσμούς, βρέθηκε από το μάτι του κυκλώνα, μέσα στον ίδιο τον κυκλώνα.
Στο Μαξίμου, φυσικά, δεν έχουν απορρίψει το σενάριο των πρόωρων εκλογών. Αντίθετα, υπάρχουν φωνές που υποστηρίζουν πως κάποια μέτρα για τους πυρόπληκτους συν μία, εξωραϊστικά δοσμένη, εμφάνιση του πρωθυπουργού στη ΔΕΘ μπορούν να μετριάσουν την κακή εικόνα και τα κακά εκλογικά ποσοστά που φαίνεται να έχει μέχρι τώρα το κυβερνών κόμμα στις δημοσκοπήσεις.
Ωστόσο, στον αντίποδα, τα παραδείγματα φυσικών καταστροφών όπως ο σεισμός του '99 στην Πάρνηθα και οι φονικές πυρκαγιές στην Ηλεία το '07, δεν μπορούν να συγκριθούν ως προς την αντιμετώπιση και τα μέτρα ανακούφισης των πληγέντων με την παρούσα κατάσταση.
Αφενός, διότι η κυβέρνηση βγήκε με ανεξέλεγκτη επιθετική επικοινωνιακή πολιτική, βάλλοντας κατά πάντων πλην του εαυτού της αλλά και της Περιφέρειας Αττικής, αφετέρου, η κρατική μηχανή για την αντιμετώπιση των φαινομένων όπως και η ανακούφιση των πληγέντων τότε δεν προσέκρουαν σε μνημονιακούς σκόπελους, τους οποίους η παρούσα κυβέρνηση έχει αποδεχθεί στο σύνολό τους αλλά δεν παραδέχεται ως μία από τις αιτίες που ο κρατικός μηχανισμός είναι ανεπαρκής.
Την ίδια ώρα, ανεπαρκέστατη κρίνεται και επικοινωνιακά να διαχειριστεί την επερχόμενη περικοπή των συντάξεων. Γιατί πολιτικά έχει ήδη κριθεί, η κυβέρνηση έχει ήδη νομοθετήσει και ψηφίσει τη συγκεκριμένη διάταξη και το μόνο που προσδοκά είναι κάποιου είδους εξυπηρέτηση από ΕΕ και ΔΝΤ για παράταση εφαρμογής των περικοπών, που θα της έδινε περισσότερες ανάσες ζωής και παραμονής στο μάτι του κυκλώνα. Παρ' όλ' αυτά, στελέχη της, συνεχώς, στα ΜΜΕ, επιμένουν πως είναι δυνατή η αναστολή του μέτρου, χωρίς να είναι σε θέση να το στηρίξουν κάπως.
Και σα να μην έφταναν όλα αυτά, η κυβέρνηση θα έχει να χειριστεί τόσο επικοινωνιακά όσο και πολιτικά το όποιο αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος στην ΠΓΔΜ για τη Συμφωνία των Πρεσπών.
Με θετικό αποτέλεσμα, η κυβέρνηση κερδίζει χρόνο. Με αρνητικό αποτέλεσμα, η κυβέρνηση θα έχει να αντιμετωπίσει ένα ακόμη μέτωπο, χωρίς να μπορούν να προβλεφθούν οι διαστάσεις που μπορεί να πάρει καθώς πρόκειται για δισεπίλυτο εθνικό ζήτημα, με το οποίο αποφάσισε να ασχοληθεί χωρίς να μπορεί να εγγυηθεί την επίλυσή του, όποια κι αν ήταν αυτή, δεν εξετάζεται εδώ η πρόταση της Συμφωνίας με την ΠΓΔΜ.
Ο μηχανισμός με τον οποίο δημιουργείται (προσοχή: δημιουργείται, όχι πως λειτουργεί) ένας κυκλώνας αποτελεί ακόμη αντικείμενο μελέτης της επιστημονικής κοινότητας, χωρίς να σημαίνει πως δεν μπορεί εξηγηθεί. Συνεπώς, γνωρίζουμε ότι πρόκειται για ένα σύστημα θύελλας με κλειστή περιστροφική, δηλαδή κυκλωνική, κυκλοφορία γύρω από ένα ήρεμο κέντρο χαμηλής βαρομετρικής πίεσης που επικρατεί νηνεμία, το γνωστό ως μάτι του κυκλώνα.
Η κυβέρνηση βρέθηκε στο μάτι του κυκλώνα αλλά δεν έφτασε ως εκεί μόνη της. Διεκδίκησε μεν στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ αυτήν τη θέση, της προσφέρθηκε δε προσωρινώς, μέσα από αλλεπάλληλες υποχωρήσεις και οπισθοχωρήσεις και την πλήρη υποταγή σε ό,τι ζητούσαν ΕΕ, ΕΚΤ και ΔΝΤ.
Μέσα από την αλαζονεία και την οίηση της όποιας εξουσίας και των όποιων προνομίων κατείχε σε θέσεις και πόστα, θεώρησε πως πρόκειται για μόνιμη κατάσταση και πως ό,τι συμβαίνει γύρω της δεν την αγγίζει.
Η τραγωδία που έζησε το πανελλήνιο στο Μάτι, μετατόπισε την κυβέρνηση από το μάτι στο επικίνδυνο τεταρτοκύκλιο του κυκλώνα, αναγκάζοντάς τη να ζήσει τον κυκλώνα σε όλο του το μεγαλείο. Η παραίτηση Τόσκα δεν ήταν παρά μία απέλπιδα αλλά μάταιη προσπάθεια του κυβερνητικού επιτελείου να βρεθεί ξανά στο μάτι του κυκλώνα. Και σε αυτήν την απελπισία της κυβέρνησης, να βρεθεί δηλαδή ξανά στα ήρεμα νερά, οφείλεται ο πανικός που την έχει καταβάλει, πανικός που εκδηλώνεται με την πρωτόγνωρη επιθετικότητα που βγάζει και που ξεμπροστιάζει όλες της τις αδυναμίες, φέρνοντας την κυβέρνηση αντιμέτωπη με το ίδιο της, το πραγματικό, πρόσωπο.
Μετά από τις καταγγελίες του Σωματείου και της ΑΔΕΔΥ για την πρωτοφανή παρακράτηση δύο μισθών από την Πρόεδρο Ε.Ζ. του Σωματείου, η αυθαίρετη πρακτική της Υπηρεσίας Ασύλου συνεχίζεται με νέα παρακράτηση τρίτου μισθού (Μαΐου) από την ίδια καθώς και από άλλη συνάδελφο της που εργάζεται στο Αυτοτελές Κλιμάκιο Ασύλου Κορίνθου, μετά από αναφορές που είχαν υποβάλει κατά του Αν. Προϊσταμένου. Παρά τις προφορικές διαβεβαιώσεις που έδωσε ο Υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής κατά την συνάντηση της 18/06/2018, ότι η Ε.Ζ. θα λάβει τους μισθούς της και ότι θα θεσπισθεί συγκεκριμένη διαδικασία - οδηγία, ουδεμία ενέργεια έγινε, ενώ η συνδικαλιστική δίωξη δεν σταμάτησε. Ενάμιση μήνα αργότερα, της οφείλονται συνολικά πέντε μισθοί, ανάμεσα σε αυτούς ο μισθούς που αντιστοιχεί στο χρόνο της επίσχεσης εργασίας τον Μάρτιο '18 και ο μισθός του Ιουνίου '18, που έχει καθυστερήσει για ακόμη μία φορά για την πλειονότητα των συμβασιούχων της Υ.Α.. Από την Πέμπτη 26/07/2018, η Ε.Ζ. ξεκίνησε επίσχεση εργασίας διαμαρτυρόμενη για την κατ' εξακολούθηση παράνομη συμπεριφορά της Διοίκησης και ζητώντας τα δεδουλευμένα της, μη δυνάμενη πλέον να ανταπεξέλθει στις οικονομικές υποχρεώσεις και στα έξοδα μετακίνησης από και προς τον τόπο εργασίας της. Το Σωματείο στέκεται δίπλα στην Ε.Ζ. και σε κάθε εργαζόμενο/η που έχει αντιμετωπίσει την αυθαιρεσία της Διοίκησης.
Να μην επιτρέψουμε την τρομοκρατία απέναντι σε όσους/ες αγωνίζονται για τα εργασιακά δικαιώματα.
Καταδικάζουμε την παράνομη πολιτικής σύνδεσης της απόδοσης/παραγόμενου «έργου» με τη μισθοδοσία των συμβασιούχων ορισμένου χρόνου και την ενεργοποίηση του καταχρηστικού όρου της σύμβασης εργασίας με την ανοχή του Διευθυντή της Υ.Α. και του Υπουργού.
Να παύσει η πρακτική της επ' αόριστον παρακράτησης των δεδουλευμένων των υπαλλήλων.
Ζητάμε να σταματήσουν άμεσα οι διώξεις εναντίον της Προέδρου και της συναδέλφου και να προχωρήσει η Υπηρεσία Ασύλου στην άμεση ικανοποίηση των δίκαιων αιτημάτων τους.
Ο δικός τους αγώνας είναι δικός μας αγώνας.
Το Δ.Σ. του Σωματείου Εργαζομένων Συμβασιούχων Υπηρεσίας Ασύλου
Αθήνα, 31-07-2018
