Κατά την άποψη μας οι συνεργασίες προκύπτουν ή δεν προκύπτουν ύστερα από συλλογική κουβέντα πάνω σε συγκεκριμένες προτάσεις που θα συγκροτούν ένα συνεκτικό σχέδιο. Αυτό το σχέδιο χωράει όσους και όσες (πολλούς και πολλές) βρέθηκαν στο αμφιθέατρο της ΑΣΟΕΕ και ακόμα περισσότερους – τόσους και τόσες, όσο το 61,31% του δημοψηφίσματος του 2015.
Τον Οκτώβριο του 2017, η ΜΚΟ PRAKSIS προέβη στην παράνομη και καταχρηστική απόλυση εργαζόμενης νέας μητέρας. Η συναδέλφισσα προσελήφθη τον Μάρτιο του 2016 με το καθεστώς παράνομης απασχόλησης που αποτελεί εδώ και χρόνια συστηματική πρακτική της συγκεκριμένης ΜΚΟ, δηλαδή με σύμβαση έργου ορισμένου χρόνου και αυτασφάλιση ως ελεύθερη επαγγελματίας, παρότι στην πραγματικότητα παρείχε εξαρτημένη εργασία. Το συγκεκριμένο καθεστώς έχουμε καταγγείλει συχνά στο παρελθόν (ενδεικτικά http://svemko.espivblogs.net/?p=826), ενώ και τα ίδια τα υψηλόβαθμα στελέχη της οργάνωσης δεν διστάζουν να το διαλαλούν δημόσια (βλ. https://svemko.espivblogs.net/?p=771).
Όταν η συναδέλφισσα ανακοίνωσε την εγκυμοσύνη της, πληροφορήθηκε προφορικά από την διοίκηση της ΜΚΟ PRAKSIS ότι μπορεί να λείψει από τα καθήκοντά της για ένα τετράμηνο με άδεια μητρότητας “χαριστικά”. Όταν όμως, μετά το πέρας του τετράμηνου επικοινώνησε ξανά με την εργοδοσία πληροφορήθηκε ότι δεν μπορεί να επιστρέψει στην πρότερη θέση της σε δομή φιλοξενίας ανηλίκων-στην οποία εν τω μεταξύ, οι συμβάσεις όλων των εργαζομένων είχαν μετατραπεί σε συμβάσεις εξαρτημένης εργασίας.
Έτσι, με συνοπτικές διαδικασίες, η συνάδελφος απολύθηκε, καθώς η ανθρωπιστική οργάνωση με τις κοινωνικές ευαισθησίες, η οποία παρουσιάζεται ως υπέρμαχος των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και μεταξύ άλλων διεκδικεί την πρόσβαση ευάλωτων ομάδων στην αγορά εργασίας, δεν δίστασε να οδηγήσει στην ανεργία μια νέα μητέρα, καταστρατηγώντας κάθε έννοια νομοθεσίας και ηθικής. Όμως ούτε η συναδέλφισσα δίστασε, και κατέθεσε αγωγή εναντίον της ΜΚΟ!
Η περίπτωση της συναδέλφισσας δεν είναι μοναδική στη ΜΚΟ PRAKSIS, καθώς η ίδια η εργοδοσία μας ενημέρωσε σε επίσημη συνάντηση με εκπροσώπους του ΣΒΕΜΚΟ το Μάρτιο του 2017, ότι σε περίπτωση εγκυμοσύνης εργαζομένης με αυτασφάλιση, αποτελεί πάγια τακτική της η «καταβολή τεσσάρων μηνών αμοιβών χαριστικά». Σημείωση: αναρωτιόμαστε αν αυτό συμβαίνει με τη λήξη της σύμβασης, άρα ισοδυναμεί με παράνομη απόλυση εγκύου, ή με τετράμηνη σύμβαση έργου στο πλαίσιο προγράμματος, οπότε και ισοδυναμεί με ρητή αναγνώριση του εξαρτημένου εργασίας και «παρατυπία» προς τον εκάστοτε χρηματοδότη.
Αντίστοιχα, μοναδική δεν είναι η περίπτωση της PRAKSIS. Οι έμφυλες διακρίσεις στις ΜΚΟ έρχονται να προστεθούν στην εργοδοτική πρακτική του εκφοβισμού, που τα τελευταία χρόνια ισχυροποιείται από την γενικότερη επισφάλεια που αντιμετωπίζουμε οι εργαζόμενες στις ΜΚΟ. Στο φόβο της “μη ανανέωσης σύμβασης”, λόγω οποιασδήποτε διεκδίκησης για αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας, προστίθενται πλέον οι εργοδοτικές πιέσεις για αδιάλειπτη παροχή εργασίας και αντίστοιχα εργοδοτικής εκμετάλλευσης.
Οι ΜΚΟ δεν αποτελούν εξαίρεση στις έμφυλες διακρίσεις που υφίσταντο ανέκαθεν οι γυναίκες στους χώρους εργασίας και οι εργαζόμενες σε ΜΚΟ γνωρίζουμε πολύ καλά τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει μία γυναίκα, έγκυος, μητέρα που απασχολείται σε συνθήκες επισφάλειας. Ταυτόχρονα γνωρίζουμε ότι η επίθεση στη μητρότητα, η τρομοκράτηση των εργαζομένων και οι εκδικητικές συμπεριφορές δεν θα σταματήσουν αν δεν τις σταματήσουμε εμείς.
Το ΣΒΕΜΚΟ στηρίζει τον αγώνα της μητέρας συναδέλφισσας με όλα τα μέσα μέχρι την τελική επιστροφή της στην εργασία της και δεν θα σταματήσουμε μέχρι τη διασφάλιση αξιοπρεπών συνθηκών εργασίας για όλες τις εργαζόμενες στον κλάδο.
Στο εκβιαστικό δίλημμα «εργασία ή μητρότητα» που εύγλωττα έθεσε -τελευταία, αλλά όχι μόνο- η εργοδοσία της PRAKSIS απαντάμε:
- Η απόλυση εγκύου είναι παράνομη και καταχρηστική. Οι έγκυες και νέες μητέρες προστατεύονται από απόλυση για όλο το διάστημα της εγκυμοσύνης και για 1,5 ακόμη χρόνο μετά από αυτό.
- Κάθε νέα μητέρα δικαιούται υποχρεωτική άδεια μετ' αποδοχών 17 εβδομάδων και επιπλέον άδεια διάρκειας έως και έξι μηνών, με επίδομα από τον ΟΑΕΔ.
- Οι μητέρες εργαζόμενες δικαιούνται για το θηλασμό και τις αυξημένες φροντίδες που απαιτούνται για την ανατροφή του παιδιού επί χρονικό διάστημα 2 ετών από τον τοκετό: είτε να διακόπτουν την εργασία τους για μια ώρα κάθε ημέρα είτε να προσέρχονται αργότερα είτε να αποχωρούν νωρίτερα κατά μία ώρα κάθε ημέρα.Ύστερα από συμφωνία των μερών, η μείωση του χρόνου εργασίας μπορεί να ορίζεται σε δύο ώρες επί ένα χρόνο μετά τον τοκετό.
- Κάθε νέα μητέρα έχει το δικαίωμα να λάβει άδεια ανατροφής παιδιού άνευ αποδοχών.
- Κάθε εργαζόμενη έχει δικαίωμα να αποφασίσει τι θα κάνει με το σώμα της, χωρίς την απειλή απόλυσης.
Καλούμε κάθε γυναίκα εργαζόμενη σε ΜΚΟ που υφίσταται αντίστοιχες παραβιάσεις εργασιακών δικαιωμάτων να έρθει σε επικοινωνία με το σωματείο.
Καλούμε σωματεία και συλλογικότητες να δηλώσουν την στήριξη και την έμπρακτη αλληλεγγύη τους στο δίκαιο αγώνα της συναδέλφισσας.
Πέμπτη 1/3, στα Δικαστήρια της Ευελπίδων, στις 9.00
Σωματείο Βάσης Εργαζομένων στις Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις – Σ.Β.Ε.Μ.Κ.Ο.
Ζωοδόχου Πηγής 95-97 & Ισαύρων, Αθήνα, Τηλ: 6947596967
E-mail:
Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
Πηγή: Σ.Β.Ε.Μ.Κ.Ο.
ΜακεδοNovartis
Ομολογουμένως, οι περασμένες μέρες ήταν από τις πιο πυκνές και γεμάτες πολιτικά (αν και σχήμα παράδοξο δεδομένης της κατάστασης που βρίσκεται χρόνια η χώρα) που έχουμε ζήσει τον τελευταίο καιρό. Όχι μόνο ως προς τις ραγδαίες εξελίξεις που είχαν, αλλά κυρίως για την ένταση που αυτές προκάλεσαν στο σύνολο της κοινωνίας.
Η κουβέντα για το Μακεδονικό, που άνοιξε το ζήτημα της ονοματοδοσίας της γείτονος χώρας με αφορμή την ένταξη της στο ΝΑΤΟ, έφερε χιονοστιβάδα αντιδράσεων. Θρησκευτικές και παρα- θρησκευτικές οργανώσεις, χέρι- χέρι με Χρυσαυγίτες ομάδες μισαλλοδοξίας και ρατσισμού, αλλά και την παραδοσιακή δεξιά της ΝΔ, βγήκαν στη δημοσία σφαίρα, με το πρόσχημα της "αγάπης για την πατρίδα", ξυπνώντας φαντάσματα του παρελθόντος. Η κυβέρνηση από την άλλη παρουσιάζεται ως τεθλιμμένη για τις αντιδράσεις αυτές, την ίδια στιγμή που η ίδια δεν ρίχνει τους τόνους, καθώς τα σχέδια της για τη συμμετοχή της χώρας μας στο ΝΑΤΟ και στις λοιπές ιμπεριαλιστικές του επιδιώξεις, προφανώς και δεν έχει αλλάξει.
Η "αποκαθήλωση" του Μίκη Θεοδωράκη από τα σύμβολα αντίστασης της χώρας, ίσως είναι το λιγότερο που συνέβη αυτές τις μέρες. Και το λέμε αυτό, διότι τα εκφυλιστικά φαινόμενα που έχει επιφέρει η κρίση στην πολιτική δεν είναι απίθανο να αφήνανε κάτι τέτοιο εκτός. Το θλιβερό είναι ότι πραγματικά λειτούργησε ως ευκαιρία ξεπλύματος για μαχαιροβγάλτες Μιχαλολιάκους και Κασιδιάρηδες, σε μία εποχή που η Χρυσή Αυγή ήταν σε μεγάλο βαθμό αποδυναμωμένη και αποσυσπειρωμένη.
Η συγκυρία και το πως αυτή εξελίσσεται ευνοεί τον οργανωμένο και μη φασισμό να σηκώσει κεφάλι, και όχι απλά να διεκδικήσει δημόσιο λόγο, αλλά κυρίως έρεισμα στις εξαθλιωμένες, από την λιτότητα, μάζες. Από τη στιγμή, κιόλας που η Αριστερά, ή δεν είναι Αριστερά και κυβερνάει, ή δεν έχει βρει τον τρόπο να βγει μαζικά στο προσκήνιο, κινητοποιώντας τον κόσμο σε τροχιά ριζοσπαστικοποίησης και διεκδίκησης της αυτονόητης αξιοπρέπειας.
Στον απόηχο (;) αυτής της ιστορίας, έρχεται στη Βουλή η δικογραφία για το σκάνδαλο Novartis με εμπλεκόμενους δύο πρώην πρωθυπουργούς και οκτώ πρώην υπουργούς για υπόθεση μίζας που ανέρχεται στα 50 εκατ. ευρώ. Σύμφωνα με τις καταθέσεις συνολικά στο εισαγγελικό στόχαστρο εμπλέκονται 30 πρόσωπα, τα οποία εκτός των πολιτικών είναι πρώην γενικοί γραμματείς πρώην μέλη επιτροπών τιμών φαρμάκων και σύμβουλοι ή συνεργάτες υπουργών. Η συνολική ζημιά του δημοσίου από τις παράνομες πρακτικές των φαρμακευτικών εταιριών εν γένει υπολογίζεται σε 23 δισ. ευρώ από το 2000 ως το 2015.
Η υπόθεση αυτή φαίνεται να διασπάει, για ακόμα μία φορά τη ΝΔ, που μπορεί να είναι και ο στόχος της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, δε παύει όμως κάτι τέτοιο να αποτελέσει πρόσχημα ώστε και η ίδια η ΝΔ να ανεβάσει τους τόνους απέναντι στην κυβέρνηση ονειρευόμενη η ίδια την κυβερνητική εξουσία, πόσο μάλλον τη στιγμή που και τα τωρινά συλλαλητήρια προσέφεραν "νέους μνηστήρες" για την στελέχωση της (οι βλέψεις του Πατούλη δεν αποσκοπούν απλά και μόνο να μετατραπεί σε πρωτοκλασάτο στέλεχος του κόμματος τη δεξιάς, αλλά σε κάτι παραπάνω).
Φυσικά, όλα τα παραπάνω μπορεί να κυριαρχούν στους τίτλους ειδήσεων την ίδια στιγμή που συνεχίζονται οι πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας, το κόψιμο των συντάξεων και οι μισθοί "χαρτζιλίκια", ενώ φυλακισμένοι χάνουν τη ζωή τους από ένα απόστημα.
Ας το ξαναπούμε.
Δεν υπάρχει επιλογή σε μία πραγματικότητα που μας μασάει να την αφήσουμε να μας καταπιεί. Όσο το παράλογο γίνεται κυρίαρχο, η πάλη ενάντια σε ό,τι θέλει να καλλιεργήσει τον φόβο και το μίσος γίνεται δραματικά αναγκαία.
*το σκίτσο είναι του Γιάννη Αντωνόπουλου (John Antóno)
